sensin
ey yalnızlığımın katili
ey ruhumun sesi
konuşma dedim sana sus dedim.
pek sevdin gülmeyi
belki bu halime belki evvelki
ama pek sevdin gülümsemeyi
ey karanlığımın ışığı
ey tüm sorularımın cevabı
sana seni anlatmak isterdim
güneşini ayını yıldızını
ama bir tek güneşin vardı senin
ve aslında bir yıldız olduğunu unuttuğun
ey dürüstlüğümün katili
ey bütün yalanların sevgilisi
ben inanırım dedim sana
görürüm ruhunu sen yeter ki söz ver bana
ve aslında bütün sözlerin kayboluşu
ey gözlerine doyamadığım
ey kara şövalye
bütün renkleri kirlettin atının çamuruyla,
giderken
ve belki de hiçbir zaman dönmeyeceğin
bu bahçe inanmamalıydı sana
çimenler, ağaçlar ve ben.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder